چه کسی ملت ایران را نجات خواهد داد ؟ خودش یا دشمنانش ؟!
انسان همواره در یک شرایط مشابه زندگی نمی کند ؛ به همین دلیل در طول زندگی اش دچار دست اندازهائی می شود که گاهی از اوقات نمی داند باید با آنها چه کند تا از آن مخمصه خارج گردد ؟ این حقیقت در مورد همه مصداق دارد ، در رابطه با ملت ایران نیز اینچنین است . ایرانیان در طول تاریخ میهنشان با انواع و اقسام دست اندازهای سرنوشت ساز و غیرقابل پیش بینی مواجه شده اند . هر بار که مشکلی پیش آمده ، همآهنگی های میان دولت و ملت ، توانسته اند بار مشکلاتی که در چنین شرایط حادی بر مملکت وارد می گردند را به زمین بگذارند . اما در این موقعیتی که هیچگونه تناسب و همآهنگی میان حکومت خودکامه و دولت ناکارآمد جمهوری اسلامی ، و مردم ایران وجود ندارد ؛ چه ترفندهائی خواهند توانست مشکلات عظیم ملک و ملت را از سر راه آنها بردارند ؟
بدیهی است که مردم ایران هیچ اعتمادی به کارگزاران جمهوری کودتاچی اسلامی ، و عملکردهای آنان نداشته باشند . بخصوص با اینهمه نامردمی هائی که رژیم نسبت به مردم ایران روا می دارد ؛ هیچکس کوچکترین اعتمادی به آنان نداشته و ندارد . همانند چوپان دروغگو هستند و هیچ سخنی از آنان مورد قبول مردم ایران واقع نمی شود !
بنابراین هیچ عقل سلیمی چنین حکومت و دولت فاسدی را نمی خواهد ؛ صرف نخواستن ایجاب می کند که مردم برای نجات خود و خانواده و زندگی شان ، از درون ظلمات چاه تیره حکومت جاهلانه این جرثومه های فساد ، فکری اساسی بکنند و جز در اندیشه رهائی از یوغ اسارت حاکمیت این نابکاران نباشند ! چنین هدف بزرگی را چه کسی باید برای آنها محقق نماید ؟ خودشان یا...... دشمنان قسم خورده کشورشان ؟!
بدون تردید پاسخ به این سؤآل ، خودشان خواهد بود ؛ اما آیا همه مردم به لحاظ تفاهم و توافق در به نتیجه رساندن چنین آرمان والا و گرانقدری یکسان می اندیشند و یا خواهند توانست همانند یکدیگر چنین هدف بزرگی را پی بگیرند ؟
جواب این پرسش ، با توجه به ویژگی های عادتی و روزمره مردم ایران مثبت نیست ! چرا که ملت ایران دارای تنوع فکری و رفتاری بسیار زیادی نسبت به همدیگر می باشند ؛ به همین دلیل و با شناختی اجمالی که از این گونه گونی فردی و اجتماعی در میان آنها داریم ؛ ابتدا باید بخوبی آنان را بشناسیم ، سپس منتظر نوع عملکرد آنان ، حتی در رابطه با نجات خود و میهنشان باشیم !
ملت ایران همانند فرزندان یک خانواده می باشند ، بچه های ما به لحاظ رفتار و کردار و استعدادها و عواطفشان ، هرگز به یکدیگر شباهت محض ندارند ؛ در مباحث روانشناسی از این خصیصه های شخصی آنها ، با نام " تفاوتهای فردی " یاد می شود . تلاش روانشناسان زبده و با تجربه نیز این است ؛ که به اولیای این فرزندان تأکید بکنند که با فرزندان خودشان رفتارهای مساوی نداشته باشند ؛ چرا که آنها به سبب همین تفاوتهای فردی ، افکار و رفتار و کردار یکسان و شبیه به همدیگر را ندارند ؛ و باید با هر کدام از آنها ، با روشی خاص برخورد نمود .
این واقعیت در باره ملت ما هم مصداق آشکاری را دارد ؛ عده ای از مردم ایران ، هرگاه مشکلی برای مملکت شان پیش بیاید ؛ بدون آنکه کسی از آنان درخواست بکند ، پای پیش می گذارند و به دنبال راه حلی مناسب می گردند . برخی از آنان نیز ، به مجرد رسیدن پیام همیاری هم میهنانشان به آنها ، یک لحظه هم درنگ را جایز نمی دانند و بلافاصله برای همکاری با سایرین اقدام می کنند . اما ...... دسته ای از مردم هم می باشند ، که همیشه منتظرند تا دیگران همه کارها را سر و سامان بدهند ؛ بعد آنها در لحظات پایانی همکاری ها و همیاری کوشندگان ، اگر خواستند به دیگران بپیوندند !
آیا تا به حال به مسابقات فوتبال و تماشاچیان و طرفداران هر دو دسته رقیبان توجه داشته اید ؟ آیا میزان همکاری آن تماشاچیان با تیم مورد علاقه و برگزیده شان را بخوبی مورد سنجش خویش قرار داده اید ؟ دسته سومی که از مردم ایران در سطرهای بالا بیان گردید ؛ دقیقا در عملکردهایشان مانند تماشاچیان مسابقات فوتبال عمل می کنند !
یک دسته از این تماشاچیان ، از همان لحظات نخست شروع بازی ، مدام بازیگران را تشویق می کنند . دسته دوم تا انتهای نیمه اول تقریبا خاموش هستند و واکنشی ابراز نمی کنند ؛ ولی دسته سوم ، از آنهائی هستند که حتی در نیمه دوم هم شروع به تشویق تیمی که طرفدارش هستند نمی کنند !
این گروه آخری ، معمولا نقش مؤثر خودشان را در بخش " وقت اضافی " به منصه ظهور می رسانند ! می دانیم که گاهی اوقات هنگام بازی دو تیم ، در اثر شباب و عجله بازیکنان ، برخوردهای بدنی اشتباهی میان بازیکنان پیش می آید و چند تن از آنان در برخوردهای متفاوت دچار دردهای موضعی می شوند و بازی برای چند دقیقه متوقف می شود . پس از معاینه پزشک تیم ، بازی دوباره ادامه می یابد . اما در انتهای بازی ، داوران مسابقه ، امکان استفاده از این زمان هدر شده را ، با عنوان " وقت اضافه " به بازیکنان هردو تیم می دهند !
جای شگفتی است که تماشاچیانی که تا این لحظه ساکت بوده اند ؛ از نخستین ثانیه های شروع بازی در زمان وقت اضافه ، تشویقهای مؤثر خودشان را آغاز می کنند ؛ در بسیاری از اوقات هم این تشویقهای لحظات آخر بیشتر اثرگذار می باشند !
بر همین اساس ، دسته سوم مردم ما هم ، منتظر شروع وقت اضافی هستند تا کمکهای خود به هم میهنانشان را آغاز بکنند ! اما همیشه بخت با بازیکنان فوتبال یار نیست که تا در لحظات پایانی ، حتی با تشویقهای طرفدارانشان ، در آن بازی برنده بشوند . چرا که امکان دارد ، طرفداران تیم مقابل آنها ، تشویقهای خوبی را که از شروع نیمه اول به تیمشان نموده اند ؛ در آن وقت اضافی ، با حرارت بیشتری ادامه بدهند و تیمشان را به مرحله برد حتیم برسانند !
اینگونه است که باید به مردم میهنمان بیاموزیم ؛ که از تشویق کنندگان در وقت اضافی نباشند و از هم اکنون خودشان را در بازی سرنوشت ساز سایر هم میهنان خویش قاطی بکنند . اگر مایلند که هم دست ستمگران حکومتی ، و هم دست دشمنان خارجی را از سر کشورشان کوتاه بگردانند ؟!
تابستان 2571 آریائی هلند
محترم مومنی روحی
انسان همواره در یک شرایط مشابه زندگی نمی کند ؛ به همین دلیل در طول زندگی اش دچار دست اندازهائی می شود که گاهی از اوقات نمی داند باید با آنها چه کند تا از آن مخمصه خارج گردد ؟ این حقیقت در مورد همه مصداق دارد ، در رابطه با ملت ایران نیز اینچنین است . ایرانیان در طول تاریخ میهنشان با انواع و اقسام دست اندازهای سرنوشت ساز و غیرقابل پیش بینی مواجه شده اند . هر بار که مشکلی پیش آمده ، همآهنگی های میان دولت و ملت ، توانسته اند بار مشکلاتی که در چنین شرایط حادی بر مملکت وارد می گردند را به زمین بگذارند . اما در این موقعیتی که هیچگونه تناسب و همآهنگی میان حکومت خودکامه و دولت ناکارآمد جمهوری اسلامی ، و مردم ایران وجود ندارد ؛ چه ترفندهائی خواهند توانست مشکلات عظیم ملک و ملت را از سر راه آنها بردارند ؟
بدیهی است که مردم ایران هیچ اعتمادی به کارگزاران جمهوری کودتاچی اسلامی ، و عملکردهای آنان نداشته باشند . بخصوص با اینهمه نامردمی هائی که رژیم نسبت به مردم ایران روا می دارد ؛ هیچکس کوچکترین اعتمادی به آنان نداشته و ندارد . همانند چوپان دروغگو هستند و هیچ سخنی از آنان مورد قبول مردم ایران واقع نمی شود !
بنابراین هیچ عقل سلیمی چنین حکومت و دولت فاسدی را نمی خواهد ؛ صرف نخواستن ایجاب می کند که مردم برای نجات خود و خانواده و زندگی شان ، از درون ظلمات چاه تیره حکومت جاهلانه این جرثومه های فساد ، فکری اساسی بکنند و جز در اندیشه رهائی از یوغ اسارت حاکمیت این نابکاران نباشند ! چنین هدف بزرگی را چه کسی باید برای آنها محقق نماید ؟ خودشان یا...... دشمنان قسم خورده کشورشان ؟!
بدون تردید پاسخ به این سؤآل ، خودشان خواهد بود ؛ اما آیا همه مردم به لحاظ تفاهم و توافق در به نتیجه رساندن چنین آرمان والا و گرانقدری یکسان می اندیشند و یا خواهند توانست همانند یکدیگر چنین هدف بزرگی را پی بگیرند ؟
جواب این پرسش ، با توجه به ویژگی های عادتی و روزمره مردم ایران مثبت نیست ! چرا که ملت ایران دارای تنوع فکری و رفتاری بسیار زیادی نسبت به همدیگر می باشند ؛ به همین دلیل و با شناختی اجمالی که از این گونه گونی فردی و اجتماعی در میان آنها داریم ؛ ابتدا باید بخوبی آنان را بشناسیم ، سپس منتظر نوع عملکرد آنان ، حتی در رابطه با نجات خود و میهنشان باشیم !
ملت ایران همانند فرزندان یک خانواده می باشند ، بچه های ما به لحاظ رفتار و کردار و استعدادها و عواطفشان ، هرگز به یکدیگر شباهت محض ندارند ؛ در مباحث روانشناسی از این خصیصه های شخصی آنها ، با نام " تفاوتهای فردی " یاد می شود . تلاش روانشناسان زبده و با تجربه نیز این است ؛ که به اولیای این فرزندان تأکید بکنند که با فرزندان خودشان رفتارهای مساوی نداشته باشند ؛ چرا که آنها به سبب همین تفاوتهای فردی ، افکار و رفتار و کردار یکسان و شبیه به همدیگر را ندارند ؛ و باید با هر کدام از آنها ، با روشی خاص برخورد نمود .
این واقعیت در باره ملت ما هم مصداق آشکاری را دارد ؛ عده ای از مردم ایران ، هرگاه مشکلی برای مملکت شان پیش بیاید ؛ بدون آنکه کسی از آنان درخواست بکند ، پای پیش می گذارند و به دنبال راه حلی مناسب می گردند . برخی از آنان نیز ، به مجرد رسیدن پیام همیاری هم میهنانشان به آنها ، یک لحظه هم درنگ را جایز نمی دانند و بلافاصله برای همکاری با سایرین اقدام می کنند . اما ...... دسته ای از مردم هم می باشند ، که همیشه منتظرند تا دیگران همه کارها را سر و سامان بدهند ؛ بعد آنها در لحظات پایانی همکاری ها و همیاری کوشندگان ، اگر خواستند به دیگران بپیوندند !
آیا تا به حال به مسابقات فوتبال و تماشاچیان و طرفداران هر دو دسته رقیبان توجه داشته اید ؟ آیا میزان همکاری آن تماشاچیان با تیم مورد علاقه و برگزیده شان را بخوبی مورد سنجش خویش قرار داده اید ؟ دسته سومی که از مردم ایران در سطرهای بالا بیان گردید ؛ دقیقا در عملکردهایشان مانند تماشاچیان مسابقات فوتبال عمل می کنند !
یک دسته از این تماشاچیان ، از همان لحظات نخست شروع بازی ، مدام بازیگران را تشویق می کنند . دسته دوم تا انتهای نیمه اول تقریبا خاموش هستند و واکنشی ابراز نمی کنند ؛ ولی دسته سوم ، از آنهائی هستند که حتی در نیمه دوم هم شروع به تشویق تیمی که طرفدارش هستند نمی کنند !
این گروه آخری ، معمولا نقش مؤثر خودشان را در بخش " وقت اضافی " به منصه ظهور می رسانند ! می دانیم که گاهی اوقات هنگام بازی دو تیم ، در اثر شباب و عجله بازیکنان ، برخوردهای بدنی اشتباهی میان بازیکنان پیش می آید و چند تن از آنان در برخوردهای متفاوت دچار دردهای موضعی می شوند و بازی برای چند دقیقه متوقف می شود . پس از معاینه پزشک تیم ، بازی دوباره ادامه می یابد . اما در انتهای بازی ، داوران مسابقه ، امکان استفاده از این زمان هدر شده را ، با عنوان " وقت اضافه " به بازیکنان هردو تیم می دهند !
جای شگفتی است که تماشاچیانی که تا این لحظه ساکت بوده اند ؛ از نخستین ثانیه های شروع بازی در زمان وقت اضافه ، تشویقهای مؤثر خودشان را آغاز می کنند ؛ در بسیاری از اوقات هم این تشویقهای لحظات آخر بیشتر اثرگذار می باشند !
بر همین اساس ، دسته سوم مردم ما هم ، منتظر شروع وقت اضافی هستند تا کمکهای خود به هم میهنانشان را آغاز بکنند ! اما همیشه بخت با بازیکنان فوتبال یار نیست که تا در لحظات پایانی ، حتی با تشویقهای طرفدارانشان ، در آن بازی برنده بشوند . چرا که امکان دارد ، طرفداران تیم مقابل آنها ، تشویقهای خوبی را که از شروع نیمه اول به تیمشان نموده اند ؛ در آن وقت اضافی ، با حرارت بیشتری ادامه بدهند و تیمشان را به مرحله برد حتیم برسانند !
اینگونه است که باید به مردم میهنمان بیاموزیم ؛ که از تشویق کنندگان در وقت اضافی نباشند و از هم اکنون خودشان را در بازی سرنوشت ساز سایر هم میهنان خویش قاطی بکنند . اگر مایلند که هم دست ستمگران حکومتی ، و هم دست دشمنان خارجی را از سر کشورشان کوتاه بگردانند ؟!
تابستان 2571 آریائی هلند
محترم مومنی روحی
به اشتراک بگذارید:(کدنویسی این ابزارک)
::
::
::
::
::
::
::
::
::
::
::
::
::
::
::
::
::
