چهارم آبان را جشن بگیریم یا محزون شویم

ایرانیان میهن پرست همواره ماه آبان را گرامی داشته اند ، بدون تردی تا سالیان بعد نیز چنین خواهند کرد . حتی در این سه دهه حزن انگیز ، که با حضور جانیان جمهوری اهریمنی اسلامی ، بیش از جشن و شادمانی ، با اندوه و غم و سوگواری عجین شده ایم ؛ تا کنون نگذاشته ایم که روزهای تاریخی و سرنوشت ساز میهنمان ، که جشنهای ملی ما هستند ؛ به وادی فراموشی سپرده بشوند .
یکی از گرامی ترین این روزها ، خجسته زادروز پادشاه فقید ایران محمدرضاشاه پهلوی است . آنکه در ادامه نوآوریهای پدر تاجدارش رضاشاه کبیر در ایران ، یک لحظه هم از یاد میهن غافل نبود و جز به سرفرازی ایران و ایرانی نمی اندیشید .


در دوران حکومتش در ایران ، مراسم گرامیداشت روز چهارم آبان ، چهره شهرهای کوچک و بزرگ میهنمان را آکنده از نور و 
تزئینات گوناگون می ساخت ؛ از سراسر سرزمین باستانی مان ، آوای خوش موسیقی های شاد و دلنشین به گوش می رسید . که در آن لحظات گرامیداشت تولد شاهنشاه فقید محمدرضا شاه پهلوی ، شور و هیجان مسرت بخشی در دلهای مردم حضور می یافت و آنان را به وجد و شعف می آورد .

اکنون فقط می توانیم ، با یادآوری آن خاطرات خوش در ذهنمان ، جانی دوباره به زندگی غمگنانه مان ببخشیم ؛ و به فرزندانمان که آن روزها را ندیده اند و چیزی به خاطر نمی آورند ؛ بیاموزیم که ایرانی در زمان آن شاهنشاه رئوف ، همیشه شاد و مسرور بود ، و هیچگاه مانند این روزگار محنت بار ، که در این برهه از زمان بر او تحمیل شده است ؛ ماتمزده و غمگین نبود .
ما در روز چهارم آبان هر سال ، کسی را به یاد می آوریم ؛ که با حضورش در عرصه این گیتی پهناور ، همه جا در صلح و صفا و آرامش بود ؛ و چون از میان ما رفت ، جهان با عدم حضور  وی ، آنچنان نابسامان گشته ، که به هر سویش که می نگریم ؛ جز ناآرامی و جنگ و قتل و کشتار بی گناهان و فقر و تباهی اعتبار انسانهای ساکن در کره زمین ، چیز دیگری را مشاهده نمی کنیم ؛ و هیچ نمونه ای که جلوه ای از خوبی و آرامش داشته باشد عایدمان نمی شود !

فقط چهارم آبان نیست که در یادخانه ی ذهنمان ، چهره نیکی هائی که داشتیم و قدرش را ندانستیم به خاطرمان می آورد . اگر گفتنی هائی که تکرارشان همیشه لازم است و اهمیت فراوانی برای ما دارد برای خود و فرزندانمان تعریف و تکرار بکنیم ؟ سرسوزنی از خدمات آن " ایران پدر " را می توانیم ارج بنهیم ؛ و با نقل کردن خاطرات خوشی که داریم ، کمی از حزن و اندوه خود بکاهیم .

اکنون که در هر نقطه از کشور باستانی مان ، که آکنده از طنین غم و اندوه و بی سروسامانی و فقر و فلاک است ؛ هر چه خبر مسرت بخش و شادی پراکنی که بتواند برای مدتی دلهای افسرده مردمان میهنمان را با خوشی و خرسندی عجین بگرداند ، و امواج آواهای دلنشین گذشته را به یادمان بیاورد و لحظات نشاط انگیز مردمی وطن پرست را ، به گوش افلاک برساند ؛ از میان ما رخت بربسته و مفهومشان در افکار افراد مسن و میانسال هم رنگ باخته ، چه رسد به جوانان و نوجوانانی که هرگز چنین خوشی هائی را در میهنشان تجربه ننموده اند !

تنها موردی که بتواند ، اندکی از رنجهای ما ایرانیان پاک نهاد را بکاهد و آرامش مختصری را به ما هدیه بکند ؛ و به وسیله آن بتوانیم یکدیگر را اگر برای یک روز هم که باشد شاد نمائیم ؛ تهنیت گوئی زادروز ارزشمند آن پادشاه میهن پرست می باشد .

حتی اگر سایر ایرانیانی که همفکر و هم رأی ما در این رابطه نیستند ؛ ما را به استهزاء بگیرند و با دادن لقب هائی مانند " شاه اللهی ها "  قصد تمسخر ما را داشته باشند ! نظام پادشاهی در سرزمین آریائیان ، آبرو و اعتباری ابدی برای ملت ایران را تحقق بخشیده است ؛ حتی اگر عده ای تازه منورالفکر شده ، عظمت و اوج والائی سرزمین اهورائی مان را به وادی فراموشی سپرده باشند ؟!
 آبانماه 2571 آریائی هلند
محترم مومنی روحی

به اشتراک بگذارید:(کدنویسی این ابزارک)

:: :: :: :: :: :: :: :: :: :: :: :: :: :: :: :: ::